Op 24 juli 1996 mocht ik moeder worden van twee mooie dappere mannetjes … Pim en Thijs. Op diezelfde dag moest ik ze met pijn in mijn hart ook weer loslaten …
Dat was een verdrietige tijd en af en toe dwalen mijn gedachten af naar hoe het had kunnen zijn wanneer ik hen op had mogen zien groeien. Soms brengt dat een glimlach en soms een traan. En alles is oké … alles mag er zijn. Maar wat de boventoon voert is dat ik zo dankbaar ben om wat ze mij gebracht hebben in mijn leven … inzichten en vertrouwen in mijzelf!
Ik heb hen beloofd dat ik van betekenis zal zijn hier op aarde en mijn missie: ‘De dood bespreekbaar maken’ zal gaan uitdragen. En dat ik mij in zal zetten, daar waar nodig, om ruimte te creëren voor een ieder zodat zij op eigen wijze afscheid kunnen nemen wanneer de dood in zijn of haar leven komt.
Altijd om mij heen 💙💙